We komen allemaal op een punt in het leven waar we ons verloren voelen. Verstrikt in de drukte van alledag, op zoek naar geluk in uiterlijke omstandigheden, denken we dat voldoening ergens buiten ons ligt. We zoeken bevestiging, liefde en erkenning, terwijl we onszelf steeds verder verliezen. Maar hoe meer we najagen, hoe leger we ons vaak voelen. Soms is het een subtiel gevoel van gemis, een vage onrust. Maar soms is het rauw en intens, alsof er niets meer overblijft.
Ook ik heb die leegte in haar diepste vorm gekend. In mijn jeugd worstelde ik met diepe depressie, zelfhaat en momenten waarop ik niet meer verder wilde. Het verlangen om niet meer te bestaan leek vaak sterker dan de hoop op verandering. Ik dacht dat ik mezelf voorgoed kwijt was.
Later voelde het alsof ik het leven weer had opgepakt. Ik kreeg een relatie, een gezin, en vond ogenschijnlijk stabiliteit. Maar ondanks de mooie momenten bleef er diep van binnen een gevoel van gemis. Iets in mij wist dat er een diepere waarheid lag, iets dat ik nog niet werkelijk leefde.
Ik begon steeds meer innerlijk werk te doen, onderzocht mijn patronen en overtuigingen en ontdekte langzaam meer zelfliefde en helderheid. Maar hoe verder ik op dit pad ging, hoe duidelijker het werd dat ik niet volledig trouw was aan mezelf. Uiteindelijk kon ik niet anders dan de keuze maken om écht voor mezelf te gaan staan.
Mijn scheiding was geen einde, maar een nieuw begin. Ondanks de pijn voelde het als bevrijding - een thuiskomen in mezelf. Het was geen impulsieve beslissing, maar het resultaat van een diep doorvoeld proces. Het was de keuze om niet langer te leven vanuit aanpassing of angst, maar vanuit waarheid, vrijheid en zelfliefde.
Wat ik ontdekte, is dat ware vervulling niet komt door pijn te vermijden of geluk vast te grijpen. Het ligt in het volledig aangaan van het leven, inclusief de worsteling tussen overleven en werkelijk léven. We ontdekken dat de pijn ons iets wil laten zien, dat elke ervaring - hoe moeilijk ook - een deur is naar diepere waarheid. Pas door die ervaring heen te gaan, ontdekken we dat we al compleet zijn - dat we niet iets buiten ons hoeven te zoeken, maar mogen thuiskomen in wat we altijd al waren.
Spiritueel ontwaken betekent niet alleen ervaringen opdoen, mediteren of satsangs bijwonen. Het vraagt om integratie: om de moed om onze inzichten te leven, ze in de praktijk te brengen en te belichamen in alles wat we doen. In hoe we liefhebben, hoe we spreken, hoe we handelen. Werkelijke groei gebeurt niet alleen in de stilte van meditatie, maar in de chaos van het leven zelf. Pas dan wordt de zoektocht geen eindeloze reis, maar een terugkeer naar onszelf.
Thuiskomen betekent niet iets bereiken, maar herinneren wie je altijd al was.
Herken jij dit gevoel van verloren zijn? Misschien sta jij nu op zo’n kruispunt. Wat zou het voor jou betekenen om écht voor jezelf te kiezen, om niet langer vanuit angst of aanpassing te leven, maar vanuit je ware essentie?
Ik begeleid je graag op jouw pad naar zelfliefde, innerlijke vrijheid en leven vanuit je diepste waarheid. Je hoeft het niet alleen te doen.
Comments