Niet omdat je iets moet worden, maar misschien omdat je voelt dat het lichter mag. Ruimer. Zachter. Dieper.
 

Misschien verlang je naar meer innerlijke rust of zelfliefde.. niet als iets dat bereikt moet worden, maar als een herinnering aan wat nooit is weggeweest. Thuiskomen in jezelf, precies zoals je nu bent. Misschien ben je toe aan ruimte voorbij oude patronen. Niet door ze te bestrijden, maar door te zien dat je niet je overtuigingen bent, niet je verleden, niet je strategieën.. en dat niets hoeft te worden uitgesloten om vrij te zijn.
 

Of je verlangt naar meer verbinding. Met jezelf, met anderen, met het leven. Niet vanuit aanpassing, maar vanuit openheid. Vanuit het besef dat niets afgescheiden is. Misschien voel je de roep van binnenuit om te zakken in iets dat echter is dan wat je tot nu toe kende. Geen concept, geen ideaal.. maar een directe herkenning van je ware aard. Van daaruit ontstaat ruimte om je leven te leven op een manier die klopt. Authentiek. Echt. Niet omdat je het goed moet doen, maar omdat het vanzelf vorm krijgt vanuit wie je ten diepste bent. Non-dualiteit als leven, als liefde, als ruimte waarin alles verschijnt.
 

Of er nu stress speelt, onzekerheid, vastzittende emoties of een subtiel verlangen naar iets wat werkelijk waar is.. je bent welkom. Niet om iets op te lossen, maar om te kijken, te zakken, te zijn. Geen pasklare antwoorden. Wel een open uitnodiging om niets meer buiten te sluiten en te rusten in wat je ten diepste al bent. Je hoeft niets te weten van non-dualiteit. Alleen bereid te zijn om stil te staan bij wat in jou leeft.